Byłem zaskoczony jak wielki wpływ mają twierdzenia Ellen White na mnie samego! Twierdzenia tej pisarki są przyjmowane przez pastorów i członków KADS, a powtarzane wielokrotnie stają się niemal aksomatami. Od tego już tylko krok, żeby przyjąć, że Bóg tak naucza. Pewnie nie uwierzysz mi na słowo, więc proponuje mały test. Zadajmy sobie pytanie: co znajdowało się w arce (skrzyni) przymierza? Swoją odpowiedź zachowaj w pamięci. Na początek zobaczmy co Tanach (Stary Testament) mówi na ten temat.

W Skrzyni nie było nic oprócz dwóch kamiennych tablic, które tam złożył Mojżesz...

(1 Król. 8:9)

Czy Ellen White potwierdzi relację Starego Testamentu? Siegnijmy do opisu z jej pierwszych widzeń:

W skrzyni znajdował się dzban złoty, napełniony manną, zieleniejąca laska Aarona i kamienne tablice, złożone jak książki. Jezus otworzył je...

Doświadczenia i Widzenia oraz Dary Ducha, s. 20.

Nie wiem, czy Twoja odpowiedź była zgodna z przekazem Ellen White, czy z relacją Tanach. Ja przyznam, myślałem, że w Arce Przymierza była laska Aarona i dzban z manną, bo wielekroć słyszałem takie wypowiedzi z ust braci. Pod koniec artykułu postaram się odpowiedziec na pytanie: dlaczego Ellen White przeczy opisowi zamieszczonemu w Tanach? Teraz przytoczę całe jej widzenie i postaram się je przeanalizować:

W najświętszym ujrzałam arkę; na jej wierzchu i bokach było najszczersze złoto. Na jej krańcach znajdowali się uroczy cherubowie z rozpostartymi nad nią skrzydłami. Ich oblicza były zwrócone ku sobie, a spoglądali w dół. Pomiędzy aniołami znajdowała się złota kadzielnica. Ponad arką, gdzie stali ci aniołowie, była nadzwyczajnie jasna chwała, która wyglądała jakby tron, gdzie zamieszkuje Bóg. Jezus stał przy arce, i gdy unosiły się do Niego modlitwy świętych, dymiło kadzidło w kadzielnicy, a On ofiarowywał ich modlitwy z dymem kadzidła Swojemu Ojcu. W arce znajdował się złoty dzban z manną, laska Aarona, która zapączkowała i kamienne tablice, które składały się podobnie jak książka. Jezus otworzył je i ujrzałam dziesięć przykazań, wypisanych na nich palcem Bożym. Na jednej tablicy były cztery, a na drugiej sześć. Te cztery na pierwszej tablicy promieniowały jaśniej, niż pozostałych sześć. Ale czwarte, przykazanie o Sabacie, promieniowało ponad wszystkie; gdyż Sabat został odłączony, aby był zachowywany na cześć świętego imienia Bożego. Święty Sabat wyglądał chwalebnie - dookoła niego znajdował się krąg chwały.

Wczesne pisma^[1], s. 20.

Na początek porównamy tekst widzenia Ellen White z Torą. Arka, tak jak napisała Ellen White, znajdowała się w Miejscu Najświętszym. I tak jak autorka relacjonuje, była pokryta złotem - i to nie tylko na zewnątrz, ale i wewnątrz (2 Mojż. 25:11).

I od tego momentu relacja autorki przestaje zgadzać się z Biblią, to znaczy ze Starym Testamentem. Autorka bowiem pomija ważny element skrzyni przymierza, to znaczy "pokrywę odkupienia". Niektóre tłumaczenia nazywają ją ubłagalnią (BG), lub przebłagalnią BT). Po hebrajsku pokrywa nazywała się kaporet - pochodzi to od rdzenia kapar 'odkupić'. Zatrzymajmy się na moment przy tym elemencie skrzyni. Tora Pardes Lauder następująco oddaje Boże polecenie wykonania pokrywy: Zrobisz dwa złote cheruby wykute [z jednej bryły]. Zrobisz je z dwóch końców pokrywy odkupienia. [...] Z samej pokrywy odkupienia zróbcie cheruby na dwóch końcach (Szemot [2Mojż] 25:18-19). Relacja Tory nie mówi nic o tym, by na pokrywie odkupienia znajdowało się cokolwiek, bowiem Bóg powiedział, że przeznaczenie tego miejsca jest następujące: będę mówił do Ciebie sponad pokrywy odkupienia, pomiędzy dwoma cherubami, które są na Arce Świadectwa (Szemot 25:22).

Jakim więc sposobem Ellen White widzi, że: Pomiędzy aniołami znajdowała się złota kadzielnica? Według przykazania Bożego, tylko raz w roku arcykapłan, ubrany w szatę lnianą, wchodził do Miejsca Najświętszego z kadzidłem i kadzielnica w której miał rozżarzone węgle z ołtarza kadzenia, który znajdował się przed zasłoną oddzielającą Miejsce Święte od Najświętszego (2Mojż. 40:5). Następnie rzucał kadzidło na ogień w kadzielnicy, tak, aby obłok z kadzidła okrył wieko, które jest ponad Świadectwem (3 Moj. 16:13). Czynił to aby nie zginąć. Kapłan odnosił kadzielnicę i dopiero po tym obrządku mógł skropić krwią ofiar pokrywę odkupienia, ale kadzielnica nigdy nie mogła zostać postawiona na pokrywie, jak twierdzi E. White.

Ponad arką, gdzie stali ci aniołowie, była nadzwyczajnie jasna chwała, która wyglądała jakby tron, gdzie zamieszkuje Bóg. Ciekawy pogląd. Czyżby Bóg zamieszkiwał w Miejscu Najświętszym? Czyżby, według autorki tych słów, tam znajdował się tron Boży? Gdyby tak było, to Ellen White zaprzeczyła sama twierdzeniu, jakoby Jezus wszedł do Miejsca Najświętszego dopiero 22 października 1844 roku, gdyż ewangelista Marek wyraźnie napisał, że Pan Jezus został wzięty w górę do nieba i usiadł po prawicy Boga (Mar. 16:19) - czyli ponad 1800 lat wcześniej!

Jezus stał przy arce, i gdy unosiły się do Niego modlitwy świętych, dymiło kadzidło w kadzielnicy, a On ofiarowywał ich modlitwy z dymem kadzidła Swojemu Ojcu. Te słowa Ellen White przeczą powyższej relacji Marka. Już psalmista Dawid prorokował, o tym, że Bóg powie do Mesjasza: Siądź po prawicy mojej, Aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje! (Ps. 110:1). Dlaczego Mesjasz nie zajmuje w wizji proroczej Ellen White miesca po prawicy Ojca? Czyżby nieprzyjaciele Mesjasza już byli położeni przez Ojca pod jego nogami?

W arce znajdował się złoty dzban z manną, laska Aarona, która zapączkowała i kamienne tablice - twierdzenie to jest w niezgodne z Torą. Relacja Tanach jest jednoznaczna:

W Skrzyni zaś nie było nic jak tylko dwie tablice, które tam włożył Mojżesz.

(2 Kron. 5:10)

Powstaje więc pytanie, gdzie znajdowały się: dzban z manną i laska Arona? Oto odpowiedź Tory:

Mosze powiedział do Aharona: Weź jeden dzban, włóż tam pełny omer manu i umieść go przed Bogiem, na przechowanie dla waszych pokoleń. Tak jak Bóg przykazał Moszemu, Aharon umieścił to przed [Arką] Świadectwa, na przechowanie.

Szemot [2 Mojż.], 16:33-34.

Laska Aarona zakwitła, gdy położono ją razem z laskami naczelników rodów przed Skrzynią Przymierza. Był to moment, gdy doszło do buntu Koracha i Izraelici szemrali przeciw Aaronowi i Mojżeszowi. Bóg powiedział: Zakwitnie laska tego męża, którego sobie wybiorę, i uśmierzę przed sobą to szemranie synów izraelskich, w którym oni uskarżają się na was (4 Mojż. 17:20). Po tym wydarzeniu, Bóg powiedział, że Izraelici mają zostawić laskę Aarona jako znak:

Odnieś z powrotem laskę Aarona przed Skrzynię Świadectwa, aby się zachowała jako znak dla buntowników, aby ustało ich szemranie na mnie i aby oni nie poginęli.

(4 Mojż. 17:25)

Jak widać, laska Aarona i dzban z manną, znajdował się w Miejscu Najświętszym, ale nie w Skrzyni Przymierza! W Skrzyni Przymierza znajdowały się tylko(!) tablice z dekalogiem.

Jeśli chodzi o laskę Aarona i dzban z manną, to rodzi się jeszcze jedno ciekawe pytanie: skoro Jezus pełni służbę w świątyni w niebie, a ta świątynia była wzorem do zbudowania tej na ziemi, to w jaki sposób do tej świątyni w niebie dostała się laska Aarona i dzban z manną, które tam dostrzega Ellen White? Ale na to pytanie prorokini nie udziela odpowiedzi. Po prostu zawędrowały tam, a my mamy w to uwierzyć.

Na jakiej podstawie Ellen White twierdzi, że kamienne tablice [...] składały się podobnie jak książka? Gdzie tak jest napisane? Gdzie też napisane jest, że Na jednej tablicy były cztery, a na drugiej sześć przykazań? Jest to podział przykazań, które wymyślili ludzie, ujmując cztery pierwsze przykazania, jako odnoszące sie do Boga, a nastepne sześć, jako dotyczące bliźniego. Jako ciekawostkę mogę nadmienić, że judaizm dzieli przykazania inaczej od chrześcijan, po pięć na każdej tablicy, gdyż przykazanie czci rodziców odnoszą do Boga - rodzic nie jest bliźnim dla Żyda, jest niejako Bogiem dla dziecka.

Gdyby przyjąć relację tej prorokini, to trzeba by przyjąć, że treść przykazań rzeczywiście była zapisana na wewnętrznych stronach tablic, niczym w książce, gdyż pani White widzi wszystkie 10 przykazań po otwarciu tablic. Tymczasem Tora sprawozdaje następująco:

Tablice były zapisane z obu stron.

Szemot, 32:15.

Dlaczego, w wizji Ellen White, cztery pierwsze przykazania świecą bardziej od pozostałych? Dlaczego Jezus, odpowiadając na pytanie: które przykazanie jest najwieksze, nie naucza tak, jak autorka tego widzenia?

A On mu powiedział: Będziesz miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, i z całej myśli swojej. To jest największe i pierwsze przykazanie. A drugie podobne temu: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego.

(Mat. 22:37-39)

Czy Jezus wyróżnia przykazanie sabatu? Czy gdziekolwiek w przekazie biblijnym ono promieniuje ponad wszystkie inne przykazania?

Cała ten opis, którym obdarowala adwentystów ich prorokini jest bardzo zbliżony do opisu z listu do Hebrajczyków:

Był to namiot, w którego pierwszej części zwanej /Miejscem/ Świętym, znajdował się świecznik, stół i chleby pokładne. Za drugą zaś zasłoną był przybytek, który nosił nazwę "Święte Świętych". Posiadało ono złoty ołtarz kadzenia i Arkę Przymierza, pokrytą zewsząd złotem. Znajdowało się w niej naczynie złote z manną, laska Aarona, która zakwitła, i tablice Przymierza. Nad nią zaś były cheruby Chwały, które zacieniały przebłagalnię, o czym szczegółowo nie ma potrzeby teraz mówić.

(Hbr 9:2-5 BT)

Taki opis przeczy Torze! Jest więc niewiarygodny i nie do przyjecia. Autorstwo listu do Hebrajczyków przypisuje się potocznie Pawłowi z Tarsu. Taka koncepcja jest nie do pomyślenia, gdyż faryzeusz nie popełniłby takich kardynalnych błędów, umieszczając ołtarz kadzenia w Miejscu Najświętszym, a dzban z manną oraz laskę Aarona w skrzyni przymierza!

Na szczęście wśród biblistów panuje dzisiaj opinia, że Paweł nie był autorem tego listu. Może taka informacja zaskoczyła wielu chrześcijan, ale wstęp do Biblii Tysiąclecia nie pozostawia wątpliwości, podaje on, iż Autorstwo listu do Hebrajczyków jest ciągle kwestią otwartą. Tenże wstęp zawiera jeszcze o wiele istotniejszą informację, mianowicie, że Kanoniczność Listu do Hebrajczyków została stwierdzona na Soborze Trydenckim, który obradował w latach 1545 - 1563.

Jeśli list do Hebrajczyków, byłby księgą natchnioną, to mielibyśmy nie lada problem, gdyż 2 natchnione opisy przeczyłyby sobie. Mamy zatem do wyboru, albo uznamy opis Tory za prawidłowy, albo go odrzucimy na rzecz listu do Hebrajczyków o wątpliwym pochodzeniu. Ellen White wybrała relację listu do Hebrajczyków.

My nie możemy oprzeć się na wątpliwych informacjach, dlatego siegniemy do słów Jezusa na temat Tory.

Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie (Torze), aż się wszystko spełni.

(Mat. 5:18 BT)

Jezus gwarantuje tutaj niezmienność Tory do końca istnienia tej ziemi!

I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.

(2 Tym. 3:15-17)

Co miał na myśli Paweł, gdy napisał do Tymoteusza, że "zna Pisma Święte"? Na pewno nie mial na myśli Nowego Testamentu, bo go jeszcze nie było. On miał na myśli Tanach, czyli to co my nazywamy Starym Testamentem! I to Tanach jest natchniony i pożyteczny do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości.... Nadawanie tej samej rangi pismom Nowego Testamentu, może być nadużyciem, gdyż nie dysponujemy manuskryptami pochodzącymi z pierwszych trzech wieków. Wszystkie manuskrypty zostały spalone podczas przesladowań za cesarza Dioklecjana. "Wstęp do ewangelii" z Biblii Tysiąclecia podaje, że ustnie przekazywaną Dobra Nowinę utrwalano na piśmie wtedy, gdy poczęły się tego domagać misyjne potrzeby Kościoła. Znów jednak nie chodziło o spisanie wszystkich słów i o utrwalenie na piśmie wszystkich relacji o czynach Jezusa, według ich chronologicznego nastepstwa z dokładnym uwzględnieniem topografii poszczególnych wydarzeń. Zarówno Ci co spisywali ustnie Dobrą Nowinę, jak i ci, którzy ją utrwalali na pismie, dokonali specyficznej selekcji czynów i słów Jezusa...". W tych słowach słychać echo tego o czym dzisiaj naucza krytyka tekstu, mianowicie, że dokonywano licznych redakcji tekstu.

Adwentyści takie sprzeczności pomiędzy Starym, a Nowym Testamentem, wykorzystują, by pokazać, że w Biblii są sprzeczności i wobec tego w dziełach Ellen White mogą wystepować również. Ale biorąc powyższe pod uwagę, Nowego Testamentu nie można stawiać jako przykład braku sprzeczności, gdyż takowych sprzeczności oraz błedów merytorycznych, można wykazać wiele. Jeśli ktoś umie wykazać sprzeczność w Torze, to coś takiego dopiero będzie dowodem.

Przypisy:

[1] Wczesne pisma, Andreas Matuszczak, Köln, 18 maja 1997 (tutaj WERSJA ELEKTRONICZNA). Treść tej książki pokrywa się w wielu miejscach z książką wydaną przez KADS pt. Doświadczenia i Widzenia oraz Dary Ducha. Cytowany fragment znajduje się nawet na tej samej stronie.